گوش شما سه قسمت اصلی دارد: گوش خارجی، گوش میانی و گوش داخلی. وقتی که آسیب به گوش خارجی یا میانی شما باعث کم شنوایی می‌شود، به آن کم شنوایی انتقالی می‌گویند.
این نوع کم شنوایی شنیدن صداهای آهسته یا صداهای با شدت کم را سخت می‌کند. کم شنوایی انتقالی با توجه به علت، ممکن است موقت یا دائمی باشد.
برای آشنایی بیشتر با این نوع کم شنوایی به خواندن این مقاله ادامه دهید.
کم شنوایی انتقالی چیست؟
کم شنوایی انتقالی در اثر انسداد یا آسیب به بخش خارجی یا میانی گوش شما اتفاق می‌افتد.
این نوع کم شنوایی رسیدن صدا به گوش داخلی شما را سخت می‌کند و باعث می‌شود شنیدن صداهای آهسته برای شما بسیار مشکل شود.
کم شنوایی انتقالی علل مختلفی دارد. بسیاری از آن‌ها موقتی هستند و با درمان اصلاح می‌شوند.
علائم کم شنوایی انتقالی چیست؟
کم شنوایی انتقالی در میزان خوب شنیدن صداها تاثیر می‌گذارد.
به طور کلی، افراد مبتلا به کم شنوایی انتقالی در شنیدن صداهایی با شدت کم مشکل دارند. آن ممکن است منجر به بلند کردن صدای هدفون یا تلویزیون و بلندگوها شود.
علائم دیگر کم شنوایی انتقالی عبارتند از:
- کم شنوایی ناگهانی
- کم شنوایی که به نظر می‌آید به‌تدریج بدتر می‌شود
- درد در یک یا هر دو گوش شما
- فشار در یک یا هر دو گوش شما
- گیجی
- بوی عجیب یا نامطبوعی از گوش شما می‌آید
- ترشح مایع از گوش
علل کم شنوایی انتقالی چیست؟
کم شنوایی انتقالی زمانی اتفاق می‌افتد که صداها نتوانند به گوش داخلی شما برسند. آن ممکن است ناشی از عارضه‌ای در گوش خارجی یا میانی شما باشد.
عوارضی که درگوش خارجی می‌توانند باعث کم شنوایی انتقالی شوند عبارتند از:
- شی یا حشره‌های کوچک که در مجرای گوش شما گیر کرده است
- تجمع جرم در مجرای گوش
- ضایعه‌ای استخوانی در حال رشد در گوش شما
- عفونت‌های مجرای گوش، مانند گوش شناگر (swimmer’s ear)
- وجود مایع در گوش
- ناهنجاری‌هایی در ساختار مجرای گوش
- باریک شدن مجرای گوش
عوارضی که در گوش میانی می‌توانند باعث کم شنوایی انتقالی شوند عبارتند از:
- عفونت‌های گوش میانی و تجمع مایعات
- آسیب به پرده گوش
- پارگی پرده گوش
- فشار در گوش که باعث اختلال عملکرد پرده گوش می‌شود
- ضخیم شدن پرده گوش
- رشد سلول‌های پوستی اضافه در گوش میانی
- آسیب به استخوان‌های گوش میانی
- بیماریی ارثی به‌نام اتواسکلروز (otosclerosis) که باعث می‌شود استخوان‌های گوش میانی ساختار ناهنجاری داشته باشند
کم شنوایی انتقالی چگونه تشخیص داده می‌شود؟
کم شنوایی انتقالی را پزشک متخصص گوش، حلق و بینی تشخیص می‌دهد.
او در مورد تاریخچه سلامت عمومی و کم شنوایی شما سوالاتی می‌پرسد و شما برای تعیین نوع کم شنوایی خود و علت احتمالی آن آزمایش‌هایی انجام می‌دهید.
تست شنوایی‌سنجی یا ادیومتری یکی از اولین مراحل در تشخیص کم شنوایی است. این آزمایش می‌تواند مشخص کند که کم شنوایی شما انتقالی، حسی‌عصبی یا آمیخته است. همچنین می‌تواند میزان کم شنوایی شما را تعیین کند.
گاهی‌اوقات این تست برای تایید تشخیص کافی است. وقتی که نیاز به انجام آزمایش‌های دیگری داشته باشید، ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- سی‌تی اسکن، اِم‌آرآی یا تصویربرداری‌های دیگر. این تصویربرداری‌ها به پزشک گوش، حلق و بینی امکان می‌دهد که ساختار گوش‌تان را ببیند.
- تمپانومتری. این تست فشار گوش میانی را اندازه گیری می‌کند و حرکت پرده گوش شما را بررسی می‌کند. تست تمپانومتری همچنین می‌تواند وجود سوراخ در پرده گوش‌تان را نشان دهد.
- رفلکس آکوستیک. تست رفلکس آکوستیک حرکت عضلات گوش شما در پاسخ به صداها را اندازه‌گیری می‌کند.
گاهی‌اوقات پزشک آزمایش‌های اضافی درخواست می‌کند، اگرچه این آزمایش‌ها بیشتر در نوزادان انجام می‌شوند. آن‌ها ممکن است شامل آزمون گسیل‌های صوتی گوش (OAE) برای تشخیص انسداد و آسیب‌های گوش یا آزمون پاسخ شنوایی ساقه مغز (ABR) برای مشاهده پاسخ‌های الکتریکی به صداها باشند.
نتایج آزمون‌های شنوایی شما نوع کم شنوایی و علت آن را تایید می‌کند. سپس پزشک گوش، حلق و بینی شما درباره همه گزینه‌های درمانی و مراحل بعدی با شما گفت‌وگو می‌کند.
درمان کم شنوایی انتقالی چیست؟
درمان کم شنوایی انتقالی به علت آن بستگی دارد. برخی از علل خودبه‌خود برطرف می‌شوند، برخی دیگر به درمان نیاز دارند و برخی هم دائمی خواهند بود.
در صورت نیاز به درمان، گزینه‌ها عبارتند از:
- خارج کردن جرم گوش یا اشیا
- آنتی‌بیوتیک برای از بین بردن عفونت‌ها
- جراحی برای کمک به ترمیم آسیب یا برداشتن توده‌ها
هنگامی که کم شنوایی انتقالی به دلیل ناهنجاری‌های ساختاری دائمی، مانند باریکی مجرای گوش ایجاد می‌شود، درمان به‌طور کلی استفاده از دستگاه‌های کمک شنوایی است.
این دستگاه ممکن است استفاده از سمعک یا یکی از کاشت‌های شنوایی با جراحی باشد. پزشک گوش، حلق و بینی شما می‌تواند به شما کمک کند تصمیم بگیرید، کدام گزینه برای شما بهترین است.
عوامل خطر برای ایجاد کم شنوایی انتقالی چیست؟
کم شنوایی انتقالی دلایل زیادی دارد. برخی از آن‌ها قابل پیشگیری نیستند و عوامل خطر شناخته‌شده‌ای ندارند.
علل دیگر دارای عوامل خطر هستند. آن‌ها عبارتند از:
- داشتن عفونت‌های مکرر گوش
- تمیز کردن گوش‌های خود را با گوش پاک‌کن‌ها، سنجاق‌ها یا سایر اشیا کوچک که می‌توانند به پرده گوش آسیب برسانند.
- شنا كردن
- داشتن رطوبت بیش از حد در گوش برای مدت طولانی
- قرار دادن گوش‌های خود در معرض آبی که دارای باکتری زیاد است
چشم انداز
چشم انداز شما به نوع کم شنوایی انتقالی شما بستگی دارد. هنگامی که کم شنوایی شما به دلیل چیزی جزئی مانند تجمع جرم گوش ایجاد می‌شود، اغلب می‌تواند آن را به سرعت برطرف کرد.
سایر علل کم شنوایی انتقالی، مزمن هستند. بااین‌حال، دستگاه‌هایی مانند سمعک و دستگاه‌های شنوایی قابل‌کاشت در دسترس هستند و می‌توانند کم شنوایی شما را اصلاح کنند.
نتیجه گیری
کم شنوایی انتقالی نتیجه آسیب به گوش خارجی یا میانی شماست. آن ممکن است شنیدن صداهای آهسته را بسیار دشوار کند. برخی از علل کم شنوایی انتقالی موقتی هستند و حتی ممکن است خودبه‌خود برطرف شوند.
سایر علل دائمی هستند و با دستگاه‌های کمک شنوایی قابل اصلاح هستند. پزشک گوش، حلق و بینی می‌تواند علت کم شنوایی انتقالی شما را تشخیص دهد و درمورد مراحل بعدی شما را راهنمایی کند.
سلام مطالبتون خیلی ارزشمند و مفید بود مرسی از شما.