تاریخچه سمعک‌ها

تاریخچه سمعک‌ها؛ از شیپور شنوایی تا دستگاه کوچکی در پشت گوش

سمعک‌های امروزی از سمعک‌هایی که پدربزرگ شما در دهه 1960 استفاده می‌کرد فاصله زیادی دارند و بدون تردید آن‌ها چیزی شبیه راه‌حل‌های شنوایی ابتکاری اوایل قرن بیستم نیستند.در این مقاله به تاریخچه سمعک‌ در گذر زمان می‌پردازیم.

چگونه ما از شیپورهای شنوایی به دستگاه‌های کوچک و پیشرفته رسیدیم؟

قرن هفدهم؛ سلام شیپورهای شنوایی

شیپور شنوایی (hearing trumpet) اولین وسیله شنوایی واقعی بود. در قرن هفدهم اختراع شد و درست آن را مانند یک شیپور تصور کنید. اما در آن زمان تقویت و پالایش صدا وجود نداشت و شیپور شنوایی نمی‌توانست کاری بیش از جمع‌آوری صدا و رساندن آن به گوش انجام دهد.

قرن نوزدهم؛ پنهان کردن شیپور شنوایی

در قرن نوزدهم، در طراحی شیپور شنوایی بازنگری شد. آن با حکاکی‌های پیچیده‌ای تزئین ‌شد، از رنگ آمیزی و حکاکی‌های برجسته برای جذاب‌تر کردن آن و پنهان کردن کم شنوایی استفاده می‌شد.

هدبندهای آکوستیکی زیبایی به نام Aurolese Phones بسیار محبوب بودند. اما دستگاه‌های دیگری هم از جمله Acoustic Fan ،Audiophone ،Dentaphone Acoustic Chairs و Beard Receptacle وجود داشت. همه آن‌ها ساخته شده‌اند که به افراد كم شنوا كمك كنند، بهتر بشنوند.

در آن زمان، کم شنوایی به‌طور نادرستی با سایر ناتوانی‌ها همراه بود و ننگ بزرگی را برای افراد مبتلا به کم شنوایی ایجاد می‌کرد. به همین دلیل است که مخفی کردن دستگاه شنوایی گزینه جالبی بود.

1898؛ اولین سمعک الکترونیکی

در سال 1876 تلفن اختراع شد. اکنون می‌توانید از جایی دیگر به‌صورت الکترونیکی سیگنال صوتی منتقل‌شده را دریافت کنید. چند سال طول کشید، اما پیش از آغاز قرن جدید، اولین سمعک الکترونیکی Akouphone، در سال 1898 اختراع شد. اکنون با استفاده از جریان الکتریکی می‌توان صدا را تقویت کرد.

این سمعک از یک میکروفون جدا، تقویت‌کننده، هدفون و یک باتری بزرگ و حجیم تشکیل شده بود که فقط چند ساعت کار می‌کرد. متأسفانه، این کار استفاده از آن را بسیار دشوار کرده بود. این دستگاه همچنین گران بود، بنابراین فقط تعداد کمی از مردم می‌توانستند آن را بخرند.

دهه 1900؛ سمعک‌های الکترونیکی کوچکتر می‌شوند (اما هنوز هم خیلی قابل استفاده نیستند)

در سال‌های اول قرن بیستم، سمعک‌ها خیلی کوچکتر شدند. کاربر سمعک مجبور بود تقویت‌کننده و باتری‌ها را دور گردن بیندازد و میکروفون را به‌صورت دستی نگه دارد. بنابراین هرکسی که با شما صحبت می‌کرد می‌توانست مستقیم با میکروفون دستی صحبت کند. دقیقاً مثل این‌که امروزه خبرنگارها از میکروفون استفاده می‌کنند.

در این مرحله، اندازه میکروفون با کم شنوایی شخص مطابقت دارد. بنابراین اگر کم شنوایی شدید بود، لازم بود فرد کم شنوا یک میکروفون بسیار بزرگ به همراه داشته باشد.

دهه 1950؛ رادیو ترانزیستور استفاده از سمعک‌ها را آسان می‌کند

انقلاب بزرگ بعدی در سمعک‌ها، اواسط قرن بیستم رخ داد‌، اندکی پس از اختراع رادیو ترانزیستور. طولی نکشید که سمعک‌ها در بالای گوش یا پشت گوش قرار می‌گرفت و استفاده از آن‎‌ها آسان‌تر شد. اکنون سمعک‌ها تقریبا مانند سمعک‌هایی که امروزه از آن‌ها استفاده می‌کنیم شده است و از دهه 1960 حتی می‌توانستید از سمعک‌های داخل مجرای گوش استفاده کنید.

دهه 1990؛ سمعک‌ها دیجیتال می‌شوند (و دوباره کوچکتر می‌شوند)

تا دهه 1980، فن‌آوری سمعک آنالوگ بود. اما پس از آن همه چیز دیجیتالی شد و سمعک‌ها اکنون می‌توانند سیگنال آنالوگ را تبدیل کنند، آن را به صورت دیجیتالی پردازش کرده و سپس سیگنال آنالوگ را به گوش کاربر سمعک بفرستند.

دیجیتالی کردن سمعک‌ها برای افراد کم شنوا تفاوت بزرگی ایجاد کرد. کامپیوتر کوچک قابل‌برنامه‌ریزی در داخل سمعک می‌تواند میلیون‌ها سیگنال صوتی مختلف را بسیار دقیق تقویت کند و کیفیت صدا را در مقایسه با سمعک آنالوگ به‌طور قابل‌توجهی بهبود بخشد.

امروز: اتصال کامل با مدل‌های نامرئی

در این قرن، سمعک‌ها از همیشه هوشمندتر هستند و بسیاری از آن‌ها می‌توانند به اینترنت متصل شوند.

این بدان معناست که آن‌ها می‌توانند از فن‌آوری بی‌سیم (وایرلس) برای برقراری ارتباط با تلفن هوشمند، تلفن یا تلویزیون استفاده کنند، بنابراین می‌توانید به موسیقی گوش دهید، تماس تلفنی بگیرید و صدای تلویزیون را مستقیم در سمعک خود بشنوید. البته گاهی‌اوقات با استفاده از یک دستگاه کمک شنوایی.

بعضی از سمعک‌ها بر اساس تنظیمات قبلی سمعک خود، آنقدر هوشمند هستند که می‌توانند پیش‌بینی کنند که شما در موقعیت‌های خاص چگونه می‌خواهید بشنوید. و با اینترنت اشیا (IoT)، سمعک‌های هوشمند شما حتی قادر به برقراری ارتباط با دستگاه قهوه‌ساز یا سیستم روشنایی خانه شما هستند.

سمعک ها بسیار کوچک و هوشمند امروزی، کامپیوترهای کوچکی هستند. آن‌ها صدا را به‌طور خودکار پردازش می‌کنند که در هر مکانی، بهترین صدا را به شما ارائه دهند، به‌طوری‌که با تغییر محیط نیز تنظیمات تغییر می‌کند. آن‌ها می‌دانند چه زمانی می‌خواهید سخنرانی را بشنوید و چه موقع نمی‌خواهید. برخی از سمعک‌ها حتی به شما امکان می‌دهند که با اپلیکیشن و تلفن همراه خود، شنوایی خود را تنظیم کنید.

زمان زیادی از تولید سمعک‌های اولیه (شیپور شنوایی) گذشته است. از سادگی انتقال صدا در قرن 17 تا سمعک‌های امروزی که می‌توانند میلیون‌ها محاسبه برای ارائه بهترین تجربه شنیداری انجام دهند. آن‌ها تفاوت قابل‌توجهی در کیفیت زندگی افراد کم شنوایی ایجاد می‌کنند و در مدل‌ها، رنگ‌ها و اندازه‌های مختلفی ارائه می‌شوند. گزینه‌های زیادی برای انتخاب وجود دارد؛ از سمعک‌های نامرئی تا پشت گوشی.