وزوز گوش (Tinnitus) در برخی موارد، ممکن است نشانهای از بیماری زمینهای جدی باشد که نیاز به درمان دارد. علائم وزوز گوش ممکن است برای هر فردی متفاوت باشد، اما اغلب شامل صدای زنگ یا وزوز در گوش است.
وزوز غیرضرباندار شایعترین نوع وزوز است و معمولا بهدلیل کم شنوایی ناشی از پیرگوشی رخ میدهد. وزوز ضرباندار باعث میشود که افراد صدایی ریتمدار یا کوبنده در گوش بشنوند که ممکن است هماهنگ با ضربان قلب فرد باشد.
وزوز ذهنی (Subjective) به این معناست که فقط فرد مبتلا میتواند صدای گوشش را بشنود. وزوز عینی (Objective) به این معناست که پزشک نیز میتواند با گوشی پزشکی صدای گوش فرد را بشنوند.
این مقاله بررسی میکند که وزوز گوش ممکن است خطرناک باشد یا خیر. همچنین علل وزوز، زمان مراجعه به پزشک و گزینههای درمانی موجود را بررسی میکند.
آیا وزوز گوش ممکن است خطرناک باشد؟
وزوز گوش معمولا آنقدر خطرناک یا شدید نیست که بر زندگی روزمره تاثیر منفی بگذارد. در موارد نادر، وزوز گوش ممکن است نشاندهنده بیماری زمینهای جدی باشد که بدون درمان ممکن است خطرناک باشد.
اگر وزوز به اندازهای شدید باشد که بر زندگی روزمره تاثیر بگذارد، ممکن است بر خلقوخو، خواب یا بهرهوری تاثیر منفی بگذارد و منجر به اضطراب یا افسردگی شود.
علل احتمالی خطرناک وزوز گوش
گاهیاوقات، وزوز ممکن است بهدلیل بیماریهای جدی رخ دهد که بدون درمان میتواند خطرناک باشد. این موارد میتوانند شامل موارد زیر باشند:
• ضربه به سر یا گردن: آسیب به سر یا گردن ممکن است باعث آسیب به اعصاب، ساختارهای گوش یا بخشهایی از مغز شود که در پردازش صدا نقش دارند و در نتیجه وزوز گوش ایجاد میشود.
• تومورها: تومور سر، گردن یا مغز ممکن است باعث وزوز گوش شود. آکوستیک نوروما تومور غیرسرطانی است که روی عصب پیونددهنده گوش داخلی و مغز ایجاد میشود و ممکن است باعث وزوز گوش شود.
• مشکلات عروق خونی: فشار خون بالا، سخت شدن شریانها یا ناهنجاری در رگهای خونی ممکن است بر جریان خون در گوش تاثیر بگذارد و باعث وزوز گوش شود.
• بیماریهای مزمن: برخی از بیماریهای مزمن ممکن است با وزوز گوش مرتبط باشند، از جمله:
o دیابت
o کمخونی
o اختلالات تیروئید
o میگرن
o اختلالات خودایمنی
اگر فردی وزوز را در یک گوش در کنار علائم عصبی مانند کم شنوایی یا سرگیجه تجربه کند، میتواند نشاندهنده موارد زیر باشد:
• مالتیپل اسکلروزیس
• تومور
• انفارکتوس ساقه مغز
دیگر علل وزوز گوش
علل خوشخیمتر وزوز گوش ممکن است شامل موارد زیر باشند:
• قرار گرفتن در معرض صدای بلند: موسیقی با صدای بلند یا رویدادهای ورزشی، تیراندازی و در معرض صدای ماشینآلات سنگین همگی ممکن است نقشی در وزوز گوش داشته باشند.
• کم شنوایی: کم شنوایی ناشی از افزایش سن (پیرگوشی) یا قرار گرفتن در معرض صدای بلند ممکن است منجر به کم شنوایی شود که ارتباط قوی با وزوز گوش دارد. کم شنوایی بهطور خودکار منجر به وزوز گوش نمیشود.
• دارو: برخی داروها، بهویژه در دوزهای بالا، ممکن است باعث عارضه جانبی وزوز گوش شوند.
• عفونت یا انسداد گوش: تجمع جرم گوش یا مایع بهدلیل عفونت گوش ممکن است باعث وزوز گوش شود.
• بیماری منییر: اختلال گوش داخلی است که همراه با کاهش شنوایی و مشکلات تعادل ممکن است باعث وزوز گوش شود.
• مشکلات فک: مشکلاتی که بر مفصل فک تاثیر میگذارند ممکن است بر بافت اطراف اثر گذاشته و باعث ایجاد یا بدتر شدن وزوز گوش شوند.
چه زمانی برای وزوز گوش باید به پزشک مراجعه کرد؟
افراد در صورت داشتن وزوز گوش باید با پزشک تماس بگیرند. پزشک بررسیهایی مانند بررسی تجمع مایع در گوش یا انسداد ناشی از جرم گوش را برای تعیین علت زمینهای انجام میدهد. پزشک همچنین سابقه پزشکی را ارزیابی میکند که ممکن است دلیل زمینهای وزوز گوش یا هر دارویی که مسئول آن باشد را نشان دهد. افراد همچنین در صورت تجربه وزوز در یک گوش، همراه با سرگیجه یا کاهش شنوایی، باید به پزشک مراجعه کنند.
آیا وزوز گوش دائمی است؟
اگر بیماری زمینهای وزوز گوش قابلدرمان باشد، ممکن است وزوز برطرف شود. مواردی مانند:
• تغییر دارو
• درمان عفونت گوش
• برداشتن جرم گوش
• رفع مشکلات فک
اکنون هیچ درمانی برای بیشتر انواع وزوز گوش وجود ندارد. گزینههای درمانی میتوانند به کاهش اثرات وزوز گوش برای بهبود کیفیت زندگی و کاهش علائم کمک کنند. تحقیقات مداومی برای توسعه درمانها و کشف بالقوه درمانی برای وزوز گوش در حال انجام است.
درمان وزوز گوش
اگر عفونت گوش، تجمع جرم گوش یا مشکل فک باعث وزوز گوش شوند، رفع علت زمینهای ممکن است وزوز گوش را برطرف کند. به دلایل دیگر، درمان وزوز گوش ممکن است بهمنظور کاهش علائم باشد و شامل موارد زیر باشد:
• صدادرمانی: این روش از صدا برای پوشاندن علائم وزوز گوش استفاده میکند یا حتی ممکن است به معکوس کردن برخی تغییرات در مغز که ممکن است باعث وزوز گوش شود کمک کند. صدا درمانی ممکن است شامل دستگاههایی باشد که صدا تولید میکنند، مانند گوشی هوشمند یا دستگاههای شنوایی.
• رفتاردرمانی: درمان شناختیرفتاری، مشاوره و یادگیری در مورد وزوز گوش ممکن است به کاهش اضطراب در مورد وزوز، توسعه راهبردهای مقابلهای مثبت و بازآموزی پاسخ به افکار منفی کمک کند. این رویکردها ممکن است به بهبود رفاه و کاهش اثر وزوز گوش در زندگی روزمره کمک کنند.
• درمان بازآموزی وزوز گوش (TRT): این ترکیبی از مشاوره و صدادرمانی است تا به تغییر پاسخهای عاطفی و فیزیولوژیکی به وزوز کمک کند. درمان وزوز گوش به روش TRT ممکن است به افراد کمک کند که به صداهای وزوز توجه نکنند و با شنیدن صداهای سطح پایین در گوش سازگار شوند.
• دارو: اگر وزوز گوش بر سلامت روان یا خواب تاثیر بگذارد، داروهایی مانند داروهای ضدافسردگی یا داروهای ضداضطراب ممکن است به مدیریت علائم کمک کنند.
سوالات متداول
سوالات رایج در مورد وزوز گوش در ادامه مطرح شدهاند.
اگر وزوز گوش فردی درمان نشود چه اتفاقی میافتد؟
طبق گفته آکادمی شنواییشناسی امریکا، وزوز گوش شدید ممکن است منجر به موارد زیر شود:
• ناتوانی در تمرکز
• مشکلات خواب
• اضطراب
• افسردگی
• چالش در روابط یا ارتباطات اجتماعی
درمان ممکن است به وزوز گوش کمک کند و منجر به مشکلات کمتری شود که بر سلامت روان، روابط و رفاه تاثیر میگذارد. وزوز گوش همچنین ممکن است نشانه بیماری جدی و زمینهای باشد که نیاز به درمان دارد.
آیا فردی با وزوز گوش میتواند عمر طولانی داشته باشد؟
علت اصلی وزوز ممکن است بر مدت زمان زندگی فرد تاثیر بگذارد. اگر بیماری شدید قلبیعروقی باعث وزوز گوش شود، ممکن است بر مرگومیر تاثیر بگذارد. علل دیگر ممکن است اثرات طولانیمدت بر روی فرد نداشته باشند و ممکن است مستقیم بر طول عمر تاثیر نگذارند.
آیا وزوز نوعی آسیب مغزی است؟
وزوز گوش نوعی آسیب مغزی نیست. آن ممکن است بهدلیل ضربه به سر رخ دهد که در برخی موارد ممکن است باعث آسیب مغزی شود. علاوهبر این، آسیب به سر یا گردن ممکن است باعث آسیب به بخشهایی از مغز شود که صدا را پردازش میکنند، که ممکن است منجر به وزوز گوش شود.
طبق مقالهای در سال ۲۰۲۰، اکنون هیچ ارتباط واضحی بین وزوز گوش و اختلال شناختی وجود ندارد یا اینکه وزوز گوش ممکن است باعث مشکلات شناختی شود.
خلاصه
وزوز گوش بهندرت خطرناک است. با این حال، در برخی موارد، ممکن است نشاندهنده بیماری جدی سلامت باشد. اگر افراد علائم وزوز گوش را دارند، باید به پزشک مراجعه کنند تا علت اصلی آن را پیدا کرده و درمان را انجام دهند.
منابع: